Tourist, voor een dag, spelen in Shanghai, begint met een stevig westers ontbijt. En dat lukt zeker in dit Hotel. Drie ruime ontbijtzalen, met langs de kant een uitgebreid buffet. Een westers deel met alle bekende elementen van eieren, pannenkoeken, brood, beleg, yoghurt tot zoete gebakjes. Verder als dit deel kijken we niet. We bestellen eieren, sunny side up – twee mooie spiegeleieren zonder poespas – en een omelet met kaas, spek, uien en wat bieslook. Daarnaast thee en koffie.
En bij het spelen als tourist hoort natuurlijk ook dat we haast hebben. Dus duurt het wachten op de vers gebakken eieren te lang. We rennen direct naar de rest van het buffet. Stapelen broodjes, croissants, kaas, vleesbeleg en yoghurt op ons boord. We moeten opschieten want de stad ligt te wachten en we hebben een zwaar programma. Uiteindelijk krijgen we het niet op. Als we weglopen liggen de borden nog half vol. Zoals een echte toerist hebben we teveel eten gehaald.
De Top 10 in Shanghai
Als we uit ons Hotel naar buiten, stappen is de ochtendgym langs de boulevard al lang voorbij. We sloffen langs de rivier naar de ingang van een psychedelische treinritje. Een paar minuten reizen, in een eigen cabine door een wisselende licht en geluidshow, naar de overkant van de Bunt. De reis met geluiden over de landing op de maan leidt ons naar een trans galactische omgeving. Ergens ver weg en ondefinieerbaar in het oneindige heelal.
We komen weer terug op de aarde op loopafstand van de Oriental Pearl TV Tower. De Eiffel toren van Shanghai. Twee keer zo hoog als het origineel. En van beton in plaats van ijzer.. Het hoogste uitzichtpunt is een glazen bol op 350 meter. En natuurlijk een geweldig blik in de ruimte, ook al is deze toren allang niet meer het hoogste gebouw in deze wijk. En is het ook een beetje heiig, het uitzicht is slecht. We zien de rivier met als zijn boten maar geen buitenwijken, bergen of groen weiden.
De toerist als attractie
Terug naar de lagere tweede bol, daar is eigenlijk de echte toeristische attractie. Een rondgang met een “glazen vloer”. Een kleine betonnen binnen rand met een brede glazen buitenrand. De eerste stap op het glas maakt gewoon een beetje misselijk, Hoogtevrees is onvermijdelijk. De vraag is of het glas het zal houden. Daarna de eerste blik naar beneden, de grond 260 meter onder je voeten. Niets anders als een stukje glas onder je. Een kriebel in de buik.
Maar de echte attractie van tourist spelen in Shanghai is het kijken naar de andere toeristen. Sommige blijven angstvallig op de betonnen rand. anderen gaan op hun buik liggen en kruipen over de vloer. Sommige lopen heel voorzichtig of hangen aan de balustrade, houden deze vast om met de andere hand een foto maken. Of nog erger even te bellen. En dan zijn er de kinderen die er gewoon overheen durven te hollen, springen, terwijl hun ouders angstig op de betonnen rand staan te kijken. Er niet op durven en hun kinderen angstvallig volgen of terugroepen.
De onderste toerist attractie
Na ons verblijf in de hoogte dalen we af naar een “prullaria” markt (AP Xinyang market), Ondergronds in een commercieel gebouw een enorme hoeveelheid stalletjes, En alles wat er verkocht wordt is nagemaakt. Er is van alles te koop van dure Rolex, tasjes van Channel tot ondergoed. Inclusief de verpakking ziet het er origineel uit. Bij iedere stal wordt je aangehouden, naar binnengetrokken of gelonkt om iets te kopen. Onderhandelen is verplicht en beginnen bij 10% van de vraagprijs zodat je het kan kopen voor een kwart. En dan nog wordt er ruime winst gemaakt want de handelaren blijven vrolijk. Het is duidelijk rustig, weinig toeristen lopen rond en business is low. We zijn duidelijk op het laagste punt van de Chinese econemie aangekomen – alles is na te maken en te kopen.
Dwalen door Frankrijk in Shanghai
Onze laatste poging om tourist te spelen in Shanghai, al is het maar voor een dag, eindigt in de wijk waar de fransen mochten wonen (Former French Concession). Het gebied waar de fransen van 1850 tot en met de tweede wereld oorlog mochten wonen en bouwen. Een wijk zonder flatgebouwen welke deels nog in de oorspronkelijke staat is. Maar voor Europeanen – of nog erger Amsterdammers – viel het eigenlijk tegen. Natuurlijk zijn er nog een aantal originele Art Deco gebouwen uit die tijd. Maar er zijn ook veel winkels, drukke straten. Natuurlijk is het apart dat dit midden in Shanghai staat maar dezelfde wijk zou in Parijs geen toeristische attractie zijn. Maar we spelen de toerist, lopen rond in de straten.
Toerist spelen is op een terras zitten
We vinden een heel rustig terras, bij een prachtige oude villa voor de lunch. En dat is wel bijzonder, in het hele verre oosten nog nooit zoveel terrassen gezien, Het is meestal te warm om buiten te zitten en dus zijn alle restaurants in airconditioning. Maar hier niet, overal terrassen – komt waarschijnlijk door het gematigde klimaat met heerlijke zeewind wat Shanghai zo een prettige stad maakt.
Uiteindelijk vallen uit onze rol als toerist en lopen – zonder goede wandelkaart, zwervend op het gevoel – terug naar ons Hotel. Dit was niet een uur zoals verwacht maar meer twee en een half. Maar zoals altijd levert het ongecontroleerde zwerven prachtige wijken en plaatsen op. Geen architecture hoogstandjes maar wijken waar mensen leven, wonen. Eettentjes op straat. Heerlijke luchten. Maar het was te ver. Compleet uitgewoond kwamen we pas om zeven uur aan op de hotelkamer – met uitzicht over de bunt bij nacht.
Seagull at the bunt, shanghai, 13 oktober 2011