Namibië, Okonjima | De big five

Iedere safari ganger wil uiteindelijk de ‘big five’ dichtbij en in het wild zien. Een natuurfoto van een van deze prachtige dieren is toch de ultieme beloning van de reis. Iedere reis opnieuw. De Neushoorn, Olifant, Buffel, Leeuw of het luipaard. Buffels hebben we gemist deze trip en die zijn hier, in Okonjima, ook niet aanwezig. Deze reis zijn we al meerdere tegengekomen dieren uit de big five tegengekomen. Veel meer neushoorns, dichtbij en rond stampend, als vorige keren. Een aantal eenzame olifant mannetjes maar ook een groep met kinderen, tieners en volwassen vrouwen. Terwijl die meestal in deze periode hier niet zijn. Twee keer leeuwen van dichtbij, gewoon langs de weg genietend van de zon. De luipaard heeft zich nog niet laten zien. Wel de mooie cheetah of jachtluipaard, die hebben we al twee keer gezien. De eerste keer niet echt in het wild, omdat ze gevoerd werden door mensen. Wel dichtbij voor een mooie foto maar eigenlijk gewoon in een vorm van dierenpark Beekse bergen. Daarnaast zagen we er twee in Etosha. Mooi rechtop zittend en rondkijkend, op honderd meter afstand. Dus we moeten tevreden zijn en stoppen met zoeken.

De derde safari

We gaan door het hek en rijden de gevarenzone in, met een gids. Onze derde game drive deze vakantie. Opgehaald worden door een gids/chauffeur en dan rondrijden in het park. Onderweg uitleg krijgen over de dieren of de planten in het gebied. En natuurlijk, stiekem, ook op zoek zijn naar de big five, de ontbrekende luipaard. Die komt in dit park voor maar is ook zeer moeilijk te vinden. Ze zijn alleen, slapen op de tak in een boom en kleiner dus ook op de grond, tussen bosjes en gras, moeilijk te vinden.

Het voordeel van een gids is dat die vaak plekjes weet waar ze kunnen zitten, sporen kan herkennen, beter getrainde ogen heeft maar vaak ook in contact staat met andere gidsen. Hierdoor wordt de kans op ontdekken groter maar gaat de echte spanning van het zoeken er wel een beetje van af. En het nadeel is dat er vaak zes of meer toeristen in een wagen zitten. Dat betekent stilstaan bij iedere plek totdat iedereen uitgekeken of uit gefotografeerd is. En als er iets gespot is verschijnen er zomaar andere gidsen op dezelfde plek.

Onze laatste safari

Om zes uur worden we op ons plekje opgehaald. Acht jaar geleden reden we hier door dit gebied. Toen in een volle bak met acht andere toeristen en in een soort jacht naar cheeta’s en luipaarden. Omdat de grote roofdieren hier gereed worden gemaakt voor terugplaatsing in het wild lopen ze met een zender rond. De zoektocht was toen eigenlijk geen zoektocht. De gids peilde de dieren uit en wist dus waar ze ongeveer zaten. Het was meer een soort arrestatieteam op weg naar een verdachte waar de locatie bijna bekend van was. Dwars door bosjes, niet over de paden en vrijwel zonder kans op ontsnappen, reden we naar beide dieren voor een foto. We liepen zelfs door het gebeid achter de gids aan. De plaatjes waren zeker mooi, maar er bleef toch wel een wansmaak over.

Vandaag met zijn tweeën in een gebied waar je zonder gids niet mag rijden. De gids legt direct uit dat we gewoon wat gaan rondrijden in een nieuw stuk van het park. We gaan niet jagen naar de big five, het gras is te hoog, we rijden als enige wagen in dit gebied en zullen niet van de paden gaan.

We rijden netjes over de paden, zien de zebra, gnoe, giraf enzovoort in het prachtige ochtend zonlicht met mooie achtergrond. Het is rustig, geen zonder andere gasten of wagens in de buurt. De gids verteld allemaal wetenswaardigheden, waarvan we meer dan de helft al weten, maar toch altijd weer iets nieuw leren. Dit is het echte genieten, om je heen kijken, en de natuur absorberen. Niet op jacht naar dat ene dier dat je nog mist in je collectie. Vakantie mag geen jacht worden naar de “big five”.

De parelhoenders zijn zenuwachtig

De gids spot een vers spoor van een hyena. De parelhoenders, die we overal zien en altijd over de grond scharrelen, zijn zenuwachtig. Ze schreeuwen en vliegen naar de toppen van bomen. De gids vermoed dat de hyena nog in de buurt is. Hij rijdt langzaam, speurend en passeert een bosje.

Achter het bosje verschijnt, op drie meter naast me ineens een luipaard. De gids en het luipaard schrikken er van zo dichtbij en onverwachts is de ontmoeting. De gids stopt en de luipaard springt op achter zijn bosje op een meter afstand. Er is zelfs geen tijd om de camera te richten als hij naast ons staat. Maar hij stopt toch even voor de photoshoot voordat wegloopt over het pad, de gids keert de auto en we volgen hem rustig. Op afstand om hem niet te laten schrikken want dan verdwijnt hij waarschijnlijk weer in de bosjes. Hij komt nauwelijks boven het gras uit en zou echt nooit te spotten zijn geweest. Hij sloft een beetje over het pad. Gaat rustig zitten en kijkt om zich heen. Tien meter voor hem, achter het bosje lopen twee parelhoenen. Hij kijkt, wacht, maar ze vluchten.

De parelhoenders hebben hem door, ze kwekkeren luid. De jachtluipaard draait zich om, ziet dat het niet gaat lukken. Hij brult luid, laat zijn tanden zien en stopt zijn achtervolging. Met de witte pluim van zijn staart omhoog, boven het gras uit loopt hij weg. In onze richting. De gids legt uit dat dit een soort misleiding is, iedereen ziet dat hij wegloopt, ieder dier komt weer tot rust. En dan sluipt hij een stuk verder weer terug en valt aan. Hij lijkt wel trek te hebben in een vogeltje

Niet jagen en dan zo beloond worden, geweldig.

Tijd voor ontbijt en rust

We sluiten de laatste game drive en het zoeken naar dieren af. Morgen alleen maar asfalt naar Windhoek. Zonder echt te jagen hebben we ze wel vrijwel allemaal gezien. Een schitterende luipaard als desert van een viergangen maaltijd. En verder zoveel andere diersoorten. In het wild langs de wegen was het minder als vorige keer. De droogte van de afgelopen zeven jaren heeft zijn tol geëist. In de parken waren ze moeilijk te spotten door het enorm hoge gras, groene bosjes door de extreme regen dit jaar. De eenzame neushoorn. slapende leeuwen, olifanten groep, deze luipaard en de dansende struisvogel het was geweldig.

Zonder te jagen kwamen ze allemaal voorbij.

Africat Foundation, 4 april 2022


Geplaatst

in

door

Tags: