Er is geen openbaar vervoer om vijf uur in de nacht naar het vertrekstation van de trein shanghai – Beijing. Dus stappen we, tegen onze principes, in een taxi. Een ritje van vijfentwintig kilometer of veertig minuten door een nog slapend Shanghai. Na een stuk langs de rivier is het vooral een brede drie banen, lege snelweg door een slapende stad. We worden verrast door meerdere fietsende tegenliggers, zonder licht op weg naar de stad. Zwaarbeladen fietsen, in het donker die de kortste route nemen.
Natuurlijk zijn we te vroeg. De trein moet om 07:26 verrekken maar wij stappen om zes uur al uit de taxi en lopen het Hongqiao treinstation in, Onze verwachting is de bekende chaos van een treinstation. Een eerdere reis door China in 2008 had ons voorbereid op lange rijen, chaos en loketten waar ze geen Engels spreken. Maar dit was een volledig andere tijd en een ander station.
Een enorme grote hal (schat het op twee voetbalvelden), vreselijk schoon, marmeren vloer, hoog plafond, ruime paden en gevuld met voldoende banken om te zitten. Aan beide zijden, elektronische poortjes, met daarachter roltrappen naar de perrons. Pas 15 minuten voor vertrek gaan de poortjes open en mag je het perron op om direct in te stappen in de trein. Dus geen hangende of staande mensen op de perrons. Ook de perrons vreselijk schoon. En dan minimaal 30 perrons, twee keer zoveel als in Amsterdam centraal. Daarnaast in deze wachtruimte niet om de 20 meter een eet of koffie stalletje en ook helemaal geen reclame. Wachten is hier duidelijk niet een contact moment om de consument te verleiden om te consumeren, maar gewoon een tijd van wachten voor de reis, En het concept, wachten in de wachtruimte en instappen op het perron is werkelijk briljant.
Trein Shanghai – Beijing
De planning is een rit van totaal 1460 kilometer, vertrektijd 07:26 en aankomst 15:26. Een gemiddelde snelheid van 185 km/uur inclusief een paar tussenstops. Sinds oktober 2010 is er zelfs een snellere trein die het in viereneenhalf uur doet (320 km/uur). Wat langzamer blijft als de Maglev op de luchthaven naar wel echt snel is. Dus hebben we eigenlijk een boemeltjes, ook al is die wel 20% sneller als de Thalys van Amsterdam naar Parijs. En het lijkt onmogelijk maar het verloopt precies volgens schema, geen minuut en te laat komen we aan. Van mijn laatste drie Thalys treinreizen in Europa, was er geen een op tijd.
En dan de trein Shanghai naar Beijing, we hebben een aparte cabine voor 6 personen, waar we tot 2 uur voor aankomst alleen in zitten. Heerlijk breed uit, kijken we over het land. Het land is grotendeels vlak, kleine veldjes, veel graan, tarwe, rijst maar ook katoen met boompjes en bosjes ertussen. Vrijwel geen veehouderij, wel mensen op het veld, fietsen bij zich. Hier en daar een verdwaalde tractor.
We passeren wat steden, waarschijnlijk oude dorpjes waar projectontwikkelaars bezig zijn steden te ontwikkelen. Enorme flats, uniform ontwerp een keer of twintig herhaald, brede wegen eromheen, en dan een volgende wijk. Iets ander ontwerp maar zelfde patroon, en allemaal minimaal 30 verdiepingen hoog. En buiten deze flats, ook minimaal eenzelfde hoeveelheid in ontwikkeling. Overal bouwkranen, wegwerkzaamheden, land bouwrijp gemaakt. De ontwikkeling is niet meer te stoppen, wel kan je de vraag stellen of ze hier over 20 of 30 jaar dezelfde problemen zullen hebben als in Nederland met de naoorlogse wijken.
Aankomst Beijing
Aankomst Beijing was in eenzelfde soort station als bij vertrek, alles perfect. Enorm aantal perrons met hogesnelheidstreinen. Roltrappen naar boven en goede borden naar de uitgang. Pas als we in een taxi stappen beseffen we dat we toch echt in China zijn. Een chauffeur die geen straatnaam kan lezen (in Engels schrift), maar met handen en voeten en het reisgidsje lukt. Beijing oogt veel chaotischer als Shanghai maar we bereiken ons Hotel. Nog tijd om wat rond te lopen op bekend gebied.
Seagull on the bunt, Shanghai, 15 Oktober 2011