De Geitenmarkt: Keuren van de koopwaar
De geplande rustdag begint om zes uur in de ochtend met een gillende wekker. Zonder ontbijt of douche stappen we in de auto. De tourist moet naar de traditionele geitenmarkt in Nizwa. Uiteindelijk is dit de reden van deze bestemming voor alle bezoekers. Een twintig kilometer autorit waarbij we geen routeplanner nodig hebben. We kunnen gewoon de stroom pick-up wagens met geiten in de achterbak volgen. Een enorm parkeerterrein midden in de droogstaande rivierbedding stroomt vol met deze wagens. Vandaar loopt iedereen, met zijn koopwaar aan een touw, naar een pleintje met in het midden een overdekte cirkel van beton, beneden een rand om op te zitten of daarachter te staan met overzicht. Daaromheen hekken en palen waar de verkoopwaar word uitgestald, wachtend op de verkoop.
Berggeiten, langharig, wit, zachtgeel maar ook zwarte met horens en sik, van pas geboren tot stevige oude rammen en alles daartussen. Verderop nog een opstelplaats voor koeien en stieren. Arabische mannen in witte kaftan lopen er tussen door. Ze bekijken, betasten de beesten. Keuren de gebitjes en knijpen in de spieren. Groepjes staan bij elkaar, praten en wijzen naar de koopwaar. Een wekelijks sociaal samenkomen zonder telefoon of internet. Het wordt steeds drukker. Handen worden geschud, iedereen kent iedereen. Vrouwen zijn er bijna niet of ze zitten ver aan de rand, de meeste met een Niqab op. Alleen de ogen zijn te zien. De vrouw verzorgt de geiten zei onze gids in de woestijn gisteren maar handel is voor mannen.
Het kopen op de markt: Bieden en laten
Rond zeven uur in de ochtend ontstaan er twee cirkels. Oudere mannen in het midden zittend met daarachter een rij jongeren. Dan een middenpad en aan de rand hiervan weer een dikke rij mannen. Erbuiten of helemaal in het midden een aantal toeristen, wachtend op het spektakel. Camera’s in de aanslag om het gouden moment vast te leggen. Het eerste berggeitje wordt door een jonge man aan een touw in de ring gebracht. Hij loopt rond, schreeuwt een prijs. Gaat naar de omstanders, discussieert of schud alleen een hand. Sommige keuren de waar door die te bevoelen of te knijpen. Hij schreeuwt zijn prijs en onderhandelt of praat even met iemand van de omstanders. Snel volgen meerdere verkopers. Jonge dieren worden gedragen, grotere voortgetrokken aan een touw, door de cirkel, langs de kopers.
Er ontstaat langzaam een complete chaos, de midden ring raakt volledig gevuld met schreeuwende mannen en tegenstribbelende, gestreste, dieren. Maar er gaat ook geld van de ene hand naar de andere. Dieren verlaten de ring en gaan naar een andere pick-up wagen als waarin ze zijn gekomen. Naar een andere berg, of wellicht direct naar de slacht.
De Markt als centrum: Fort midden tussen nauwe straatjes
We verlaten het slagveld, lopen langs de andere markten. Groenten, vis, levende vogels, kleding en huisraad. Ieder pleintje of straat heeft een ander thema. Er is zelfs een pleintje in gebruik als een wapenmarkt, oude geweren en messen worden op straat verhandeld. De mannen keuren ook deze waar als ervariingsdeskundige.
Als eerste bezoeker van de dag gaan we het Nizwa fort in. Rustig beklimmen we het hoge ronde gebouw. Bovenop aan alle kanten kanonnen welke over het dorp in het dal waken. We bekijken het kasteel, museum en de moskee. Alles uit de zeventiende eeuw. Deze plaats was een soort tweede hoofdstad van het land. Veel waterstroomtjes uit de omliggende bergen en een goed irrigatiesysteem zorgde voor rijkdom, kunst en religie. Moeilijk te verdedigen door de ligging in het dal, maar de kanonnen uit fort kunnen iedere bedreiging uit iedere richting beschieten.
Delen van het plaatsje zijn gerestaureerd andere stukken zijn nog bouwvallen. Nauwe straatjes, dikke muren met soms mooie deuren. Een klein hotel met een terras als ontbijtzaaltje geeft wat rust. Plastic tafelkleedjes en bekers met lauw water als thee. Het eten niet noemenswaardig maar het uitzicht over de straatjes is mooi. Het voelt alsof we in een andere eeuw zitten.
De markt is verlaten: Middaggebed of gewoon rusten
De traditionele geitenmarkt loopt rond twaalf uur op zijn einde, de geiten en koeien staan weer op de wagens. Uit de speakers op de galmt de roep voor het middaggebed. Het is tijd voor het voor de mannen om naar het verplichtte vrijdagsmiddag ritueel I(salat). Geen feest zoals de cristenen maar een preek en een gebed. De (toeristen) winkels in de stegen sluiten. Straten zijn leeg op een paar verdwaalde toeristen na. Zwervend door de geschiedenis.
Wij gaan na een uitgebreide lunch in ons hotel uiteindelijk ook op stal. Rusten de middag op een ligstoel in de schaduw van wat bomen langs het zwembad. En uiteindelijk ook nog gewoon even op bed een uurtje echt slapen. We rusten na een week vol met veel reizen, lopen en indrukken. In een luxe westers hotel met een heuse bar en een Chinees buffet. Achter dikke muren ver weg van de profeet of de moskee.
Nizwa, 21 Februari 2020