Het virus was er niet tijdens onze reis
Het corona virus heerst en begint zijn reis rond de wereld, ook al lijkt het hier nog niet te bestaan. De eerste patiënt in Nederland wordt op onze reisdag opgenomen in het Ziekenhuis. In Italië viel de eerste dode toen we aan het zwembad lagen in Nizwa. Als het zover zal uitbreiden als in China dan zal dit waarschijnlijk de laatste reis zijn, voor een lange periode. Het vliegen naar China is al bijna onmogelijk en misschien volgt de rest snel.
Bij aankomst in Oman moesten we een verklaring invullen. Een klein formulier met eigenlijk alleen maar een vraag of we in risico gebieden waren geweest de twee weken ervoor. Het formulier wordt bij de immigratie in twee stukken gescheurd. De helft wordt bewaard door de autoriteiten. De andere helft leveren we weer in bij het verlaten van het land. Eigenlijk is er geen enkele controle en staat iedereen in de rij, zonder afstand. Toch zijn we blij als we door de douane zijn.
We zoeken de enige bar, een sportbar, met wedstrijden op een groot scherm. En eindelijk grote tapbieren en wijn. We drinken twee echte glazen Chardonney en twee pintjes Heineken bier – en zijn meteen vijfenzeventig euro armer. En we zijn niet de enige in de Bar wie voor het vertrek van deze nachtvlucht nog even zijn dorst lest. Maar nergens zijn er monddoekjes, terwijl het virus begint aan zijn reis rond de wereld. Op het nieuws TV kanaal in de bar gaat het nergens anders over.
Net als op de heenweg is er een tussen landing in Damman, Saudi Arabië. Een vrijwel leeg vliegtuig, een hapje en nog een laatste drankje. Na de stop zit het vliegtuig helemaal vol. Niet met toeristen welke naar huis gaan, maar met werkers en expats. De olie en bouw industrie wordt gedragen door Europeanen, mannen. En daar zit het vliegtuig dan ook vol mee. Werknemers van de zeevaart, bagger, bouw en oliemaatschappijen. Na een paar maanden of weken weer op weg naar huis. Paar gezinnen met kinderen maar voor tachtig procent mannen op weg naar huis na een werkperiode (niet als andere iedere dag naar huis, maar na een langere periode).
Het virus in de vliegreis lijkt ver weg
Nog niemand is bezig met het virus of beseft wat dit zal veranderen in hun leven. Er worden geen maskers gedragen, alles is nog ver weg. Mijn verkoudheid wordt tijdens deze vlucht langzaam een griepje. Het is zo ongelooflijk koud gedurende de nacht dat ik trillend uitstap. Maar dit is en kan alleen een gewoon griepje zijn, in dit vliegtuig zitten geen mensen uit China, Skiërs uit Italiaanse alpen of Carnavalsvierders uit Brabant. Ook al zitten we wel met zijn allen in een vol vliegtuig en vliegen de virussen ook hier door de lucht. Dit zijn allemaal mannen welke de afgelopen weken of maanden in de Perzische golf gewerkt hebben. En vluchten ze voor het virus wat zijn reis is rond de wereld is begonnen. . Vliegen zolang het nog kan.
De vlucht is voorspoedig, Op tijd, de koffer komt van de band en we mogen door de douane zonder tegengehouden worden. Alleen heeft de trein weer eens vertraging. Twintig minuten op een vol en koud ondergronds station om zes uur in de ochtend. Vol met reizigers wachten op de trein. Het blijft Nederland en het blijft koud en grijs als we uit de trein uitstappen.
Misschien de laatste reis voor een lange tijd. Alleen het virus zal voorlopig reizen, wij zullen thuis zitten
Amsterdam, 28 februari 2020