Na de lange sundowner met onze buurman gisteren zou lang uitslapen wel lekker zijn geweest. Dat is toch ook de bedoeling van een vakantie. Tot rust komen, wat uitslapen, rustig rondrijden en kijken, andere natuur zien, ruiken en het proeven aan de andere cultuur. Het is niet iedere ochtend om zeven uur opstaan en rond middernacht, als het vuur gedoofd is, eindelijk de camper weer in te kruipen om kort wat te slapen. Maar deze reis begint ondertussen wel op het laatste te lijken. Eigenlijk is er nog geen dag geweest dat de wekker niet aanstond om ons te wekken. Behalve de regendag in Ucluelet maar toen werden we van de regen vroeg wakker. Ook vandaag is er weer een druk programma, een kanotocht op zee tussen de walvissen.
Vroeg op stok lukte gisterenavond ook weer niet. Onze buurman kwam zijn volledige levensloop toe lichten. Hij nodigde zichzelf uit, met een glas rode wijn in zijn hand. Geboren Oostenrijker, bijna vijftig jaar geleden geëmigreerd naar Ontario, verhuisd naar Nanaimo op Vancouver Island omdat hij de bergen en de zee miste. Eigen business opgezet als stukadoor, zelf zijn huis gebouwd, boot en caravan. Nu zeker midden in de zeventig, nog steeds werkend. En nog steeds klinkt er Oostenrijkse schlager muziek uit zijn camper. Min of meer Duitssprekend of iets wat ver weg op Engels lijkt met een zwaar accent en nog lang niet met pensioen. Rond middernacht riep zijn vrouw hem vanuit de camper tien meter verderop dat hij terug moest komen.
Beer struint langs het water
En dan om acht uur, een vroeg begin na een kort ontbijtje, weer in een twee persoons kano de zee op varen. Vlak langs de oever, speurend. Een paar hertjes aan de waterrand, een “bold eagle” welke ons aanschouwd vanuit een hoge boom, een Kingfisher scherend over het water. Een mooie zonnige ochtend in een prachtig gebied op de rimpelloze zee. De privé-gids in zijn eenpersoons kano kan ons niet echt bijhouden als we even de gang erin zetten. Met onze ervaring als wedstrijd kanoërs heeft hij het duidelijk moeilijk om ons bij te houden. Maar met veel uitleg over plantjes, zeeanemonen, dierenleven en oorspronkelijk bewoners en de geschiedenis van Canada, probeert hij ons af te remmen en kan hij even op adem komen.
Vooral de terugweg midden over de zee, vol met walvissen ging de turbo erop. Heerlijk om zo door het water te scheren in zo’n mooi gebied, kleine details en achtergrond is leuk, maar het grote plaatje is eigenlijk altijd indrukwekkender. En hierdoor waren we dus ook een half uur eerder terug bij het haventje. Maar wel precies op tijd om daar een jonge beer langs de zeekant te zien scharrelen. Zoekend tussen de stenen en rotsen naar krabbetjes. In onze kano volgde we zijn bewegingen langzaam op vijftig meter afstand.
Lopend lukt dat nooit, dan verdwijnt hij in de bosjes of komt zo dichtbij dat het voor ons tijd is om zelf te verdwijnen. Nu was er onbelemmerd zicht en de enige reden dat we niet dichterbij gaan is omdat de gids de beer niet wil verstoren. Een beer kan nooit zo snelzwemmen als wij kunnen varen en we zijn duidelijk geen bedreiging voor hem. Een mooi einde.
Walvis op herhaling
Daarna als middagprogramma een herhaling van de dag van gisteren. Met dezelfde organisatie hetzelfde toertje, zelfde boot, zelfde schipper, zelfde uitleg. Weer een stuk op dezelfde zee varen opzoek naar walvissen. Net als op de TV is de tweede keer nooit meer zo spannend. We zien een groot aantal spuiters, ruggen van Humpback walvissen welke daarna de diepte ingaan en varen achter een grote familie Orka’s aan. Andere achtergrond maar zelfde beesten. De zondagmiddag is drukker op het water, meerder bootjes volgen dezelfde route.
Toch worden we nog verrast door een Humpback welke helemaal uit het water komt en met geweld terugvalt. En een groep dolfijnen pest een groep Orka’s, ze weten aan de hand van de geluiden dat dit een lokale groep is, deze eten zalm, en zijn dus geen gevaar voor ze. Ze springen lustig tussen de Orka’s in. En de zeeleeuwen liggen heerlijk lui in de zon op een eiland.
Vermoeid komen we terug. Op tijd om de dag van morgen voor te bereiden en de wekker nog wat eerder te zetten. Nu om vier uur, een mooie tijd voor een dagje op vakantie. Een paar andere buren komen voor een kort praatje, maar deze keer houden wij het korter. In hotels ben je anoniem, en behalve de balie en een aardige ober, kan je dat ook blijven. Hier weet iedereen dat je uit Holland komt, op een tripje was en een zee kajak tocht hebt gedaan. Tussen de lokale vissers, vaste campinggasten en Canadese toeristen zijn wij de uitzondering. En dat weet iedereen dus komen ze even langs.
Zonsondergang op reprise
Na de Fish and Chips, van de lokale foodtruck op dit mooie RV-park, nemen we de eerste sundowner, zonder wolken de zon in de zee zien zakken. Een goede Whisky en Pernod/cola, wat rustige jazzmuziek en zonder buren kijken we toe. Het duurt lang voordat de zon onder is omdat we te vroeg zijn gaan zitten, we zijn moe na deze werkdag maar moeten dit afmaken. Als de zon weg is en de hoge wolken roodgekleurd zijn zit deze zware vakantie week op Vancouver Island erop, met een geweldige sundowner.
Na morgen kunnen we eindelijk gewoon weer opstaan wanneer we willen. Dat was toch de bedoeling van vakantie.
Alder bay, Vancouver Island, 25 Augustus 2019