Alder bay | Driesterren vis menu

Haring als ontbijt

De walvis geniet van zijn driesterren vis menu, haring maar ook alle andere kleine visjes die hij tegenkomt. Honderd meter voor ons komt de Humpback walvis zijn ontbijt nuttigen. Met zijn bek wijd open, zodat de baleinen goed te zien zijn, schuift hij op zijn buik door het water. Alles op zijn weg slurpt hij naar binnen. Als zijn mond vol is gaat die dicht en komt hij omhoog voor een duik de diepte in, waarbij zijn vin als afscheid nog even boven water komt. Om een kort daarna weer boven te komen om nog een keer tientallen kilo’s verse haring, rauw, ongezouten en zonder uitjes of zuur, als volgende hapje, te verorberen. Ze hebben een honderd kilo per dag nodig, dus dit feest moeten ze lang volhouden.

Een schitterend schouwspel, vlak bij onze boot. De Humpbag schraapt zijn ontbijt bij elkaar. Erboven vliegt een grote zwerm zeemeeuwen en ander klein vliegend grut die ook regelmatig het water in schieten om een visje weg te pakken. Vlak voor de neus van vijftien ton pikken ze een visje uit het water en vliegen schreeuwend omhoog. Hun ontbijt meenemend en achternagezeten door de rest.

Onder water, dus buiten ons zicht, zit duidelijk een grote school kleine visjes welke nu als ontbijtje opgediend wordt.

Voor ons was er geen ontbijt. De wekker ging weer om zeven uur terwijl de regen op het dak roffelt. Bij het openen van de deur is het grijs en stroomt de koude vochtige lucht ons huisje binnen. De zee op honderd meter afstand is niet te zien. Er is vrijwel niets waar te nemen door de dikke mist, of zachte regen. Eigenlijk het ergste wat er is, het regent niet echt maar voordat je het weet ben je doorweekt. De tocht naar het toilet voelt alsof ik gezwommen heb. Een mooi moment om weer terug te stappen in de warme kooi. Maar de walvissafari begint over een half uur, uitstellen is niet meer mogelijk.

Haringen in een ton

De eerste vraag die beantwoordt moet worden is wat er nu voor kleding nodig is, het gaat koud en nat worden. Meerdere lagen helpt warm te blijven zolang het droog is. Maar als het eenmaal doorweekt is geeft meer natte kleding meer kou, welke niet meer opdroogt. De keuze is toch voor verschillende lagen en dat voelt direct als een haring in een ton, Bewegen is vrijwel onmogelijk door alle kleding.

Als we naar de pier lopen wordt het al wat droger, er is een begin van een horizon te zien. En als het bootje komt en we allemaal ingesnoerd zijn in complete waterdichte, drijvende en gewatteerde pakken begint er licht te komen in deze dag. Misschien valt het allemaal toch mee en word dit geen zinloze expeditie, in de kou, op jacht naar Walvissen en Orka’s zonder iets te zien in de dikke mist. Het eerste stuk is volle kracht varen naar het gebied waar ze voorkomen. Met veertig kilometer per uur achter de regenwolken aan, de regen en de kou in.

Maar zodra we snelheid minderen wordt direct de eerste “blow” gespot. Daarna de tweede, om daarna toch maar te stoppen met het zinloze tellen en gewoon te gaan kijken. Tussen de walvissen zwermt ook nog een groep dolfijnen. Deze kleine ettertjes zwemmen rond, springen over de enorme beesten, van dertig meter lang, heen. Gewoon om ze te pesten. Gevolg is wel dat de walvissen briesend met grote rookpluimen uit het water komen, ons hun rugvin te laten zien en dan weer met een gracieuze bocht, met hun staartvin als sluitstuk, de diepte induiken.

Haringen als lunch

Voordat we aan onze honger kunnen toegeven varen we naar een ander gebied. Hier zitten een paar Orka’s. Kleiner maar wel veel gevaarlijker, deze jongens en meisjes van vijftien meter lang, leven niet van kleine visjes. Ze jagen in familie verband, op dolfijnen, zeehonden. Deze rammen ze zodanig dat er inwendige bloedingen ontstaan en eten ze dan op. Ze slaan het ontbijt over, ze gaan direct voor echt vlees, zoals in een uitgebreide lunch.

We volgen een groep van een stuk of zeven vinnen, scherp het water snijdend. De romp, zwart met wit, komt regelmatig boven water om daarna weer in zijn geheel onder water te verdwijnen. Vlak bij elkaar en in een strakke richting zwemmen ze langs wat eilanden. Op de eilanden een school zonnende zeeleeuwen, die liggen warm te worden in de eerste zonnestralen. Zeewater vinden ze nog te koud, er is nog genoeg tijd later voer voor hun dessert van visjes. Later op de dag.

Eieren met spek, brood met pindakaas, jam. Yoghurt met fruit. Een magere brunch voor ons na een eerste “whale watching” ochtend, waar iedereen al aan het eten was en wij vooral de verbaasde toeschouwer met lege maag.

Alder bay, Vancouver Island, 24 Augustus 2019


Geplaatst

in

door

Tags: